Διευθυντής, συντονιστής και υπεύθυνος εκπαιδευτικών και θεραπευτικών προγραμμάτων του Αθηναϊκού Κέντρου Μελέτης του Ανθρώπου (ΑΚΜΑ) ως μέλος της Συμβουλευτικής Επιστημονικής Ομάδας (ΣΕΟ) από το 2001 ως το 2021.
Διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Παγκόσμιας Οργάνωσης για την Κοινωνική Ψυχιατρική και της Μεσογειακής Εταιρείας Κοινωνικής Ψυχιατρικής, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Παιδοψυχιατρικής Εταιρείας, μέλος της Διεθνούς Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ομάδας, μέλος της Διεθνούς Εταιρείας Οικογενειακής Ψυχοθεραπείας και ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Οικογενειακής Ψυχοθεραπείας. Ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας για την Απο-ιδρυματοποίηση και την Ψυχική Υγεία. Επίτιμο Μέλος του Δ.Σ. του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (Κ.Ε.Θ.Ε.Α.). Από το 2009 υπήρξε μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού.
Παιδοψυχίατρος στην ειδικότητα, απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και συστημικός θεραπευτής ομάδας και οικογένειας, εκπαιδευτής και επόπτης. Υπήρξε επιστημονικά και εκπαιδευτικά υπεύθυνος για πληθώρα προγραμμάτων και παρεμβασεων για την υποστήριξη οικογενειών, ομάδων, ατόμων, οργανισμούς, εκπαιδευτικά ιδρύματα και ιδιωτικές εταιρείες πάντα με επίκεντρο την οικοδόμηση δεξιοτήτων επικοινωνίας, την ανάπτυξη κοινοτήτων και ομάδων, τη δυναμική των ομάδων, τη δυναμική των σχέσεων. Ενδεικτικά μπορεί να αναφέρει κανείς τα Προγράμματα Ευαισθητοποίησης που διοργανώθηκαν από την Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας και από την Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης. Από το 1991 έως το 1993, διηύθυνε Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Ψυχολόγων, Κοινωνικών Λειτουργών και Νηπιαγωγών που πραγματοποιήθηκε στο Πρότυπο Εθνικό Νηπιοτροφείο Καλλιθέας. Ήταν επισκέπτης καθηγητής και επιστημονικά υπεύθυνος σε μεταπτυχιακά προγράμματα στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Θεσσαλονίκης και Ιωαννίνων ενώ υπήρξε υπεύθυνος για την κατάρτιση εκπαιδευομένων στην προσωπική ανάπτυξη στο Συστημικό Ινστιτούτο Κύπρου (Λευκωσία). Δίδασκε Επιστημολογία – Συστήματα Βιωσιμότητας, Πολυπλοκότητα, Θεωρία Χάους και τις εφαρμογές τους σε κοινότητες και οργανισμούς. Υπήρξε υπεύθυνος Προγραμμάτων για την Υποστήριξη Οικογενειών σε Κρίση σε ποικίλα πλαίσια, όπως η Κινητή Παιδοψυχιατρική Μονάδα Φωκίδας, το Πρότυπο Εθνικό Νηπιοτροφείο Καλλιθέας και το Ιατροπαιδαγωγικό Κέντρο Χολαργού. Από το 1995 έως το 1998 υπήρξε Επιστημονικός – Οργανωτικός Υπεύθυνος στη Συντονιστική Επιστημονική Ομάδα του Προγράμματος ΟΚΑΝΑ – ΑΚΜΑ “Εκπαιδεύοντας τον Άνθρωπο του 2000 – Πολυεπίπεδη και Πολυεστιακή Ευαισθητοποίηση της Κοινότητας”.
Τα παραπάνω είναι ένα δείγμα του έργου το οποίο υπηρέτησε πιστά και με υποδειγματική συνέπεια μέχρι τις τελευταίες μέρες της ζωής του. Στο περιθώριο του ελεύθερου χρόνου του αγαπούσε ιδιαίτερα το διάβασμα εντός και εκτός του φάσματος της επαγγελματικής του ιδιότητας με ιδιαίτερη αδυναμία στο αστυνομικό μυθιστόρημα καθώς και να συζητάει για οικολογία, πολιτική, κοινωνιολογία, ποδόσφαιρο κ.α. Ενδιαφερόταν πολύ για τα κοινά και πάντα τοποθετούσε τον εαυτό του εντός των πλαισίων με τα οποία συναλλάσοταν. Σημαντικοί τόποι και κοινότητες με τις οποίες συνδέθηκε στην ζωή του υπήρξαν τα Εξάρχεια όπου μεγάλωσε, τα Παράκοιλα της Λέσβου όπου έκανε το αγροτικό του, τα Βριλήσσια – ο τόπος κατοικίας του και τις τελευταίες δεκαετίες το νησί της Πάρου όπου περνούσε τα καλοκαίρια του.
Από τους λίγους συστημικούς επιστήμονες που έκαναν τη Συστημική Θεωρία βίωμα, τόσο στην προσωπική του όσο και στην επαγγελματική του ζωή. Υπήρξε σύζυγος και πατέρας, ρόλους και σχέσεις που στήριξε και ενίσχυσε και εκτός των ορίων της οικογένειας και εντάχθηκαν ως κομμάτι των δικτύων τα οποία υπηρέτησε. Με το πάθος του και το ταλέντο του στην δημιουργία δικτύων και με την ανοιχτότητά του ενίσχυσε σημαντικά το δίκτυο του ΑΚΜΑ εμπλουτίζοντάς το με ανθρώπους και συνεργασίες τόσο εντός όσο και εκτός του επιστημονικού πεδίου της ψυχοθεραπείας.
Σύμφωνα με την “Θεωρία των Λίγων” όπως παρουσιάζεται στο βιβλιο “Τhe tipping point” του Malcolm Gladwell, ενός από τους συγγραφείς που απολάμβανε, υπήρξε ένας “Διασυνδετής” (connector), το ανθρώπινο αντίστοιχο ενός δικτυακού κόμβου, ενός ανθρώπου που χτίζει σχέσεις με μια συστοιχία ανθρώπων από διαφορετικά κοινωνικά, επαγγελματικά, εκπαιδευτικά, οικονομικά κ.α. πλαίσια, τα οποία πάντα με πολύ φροντίδα και σχεδόν παιδική περιέργεια προσπαθούσε να φέρει σε επαφή και να συνδέσει. Ήταν ένας άνθρωπος που συνέδεε ανθρώπους με ανθρώπους, κοινότητα με κοινότητα, φέρνοντάς μας κοντά και δημιουργώντας νέες ή και ενισχύοντας υπάρχουσες σχέσεις, συνεργασίες και κοινότητες. Υποστήριξε την αγαπητική συμπόρευση όλα αυτά τα χρόνια με όλα τα πλαίσια στα οποία κινούταν, με ομαδική συνεργασία και συνεξέλιξη. Σαν θεραπευτής, επόπτης και εκπαιδεύτης υπήρξε το ζωντανό παράδειγμα της αρχής “όταν δουλεύουμε με τον άνθρωπο το βασικό μας εργαλείο είναι ο εαυτός μας” όντας πάντα ζεστός, προσιτός αλλά και οριοθετημένος, με χιούμορ και χρησιμοποιώντας τις προσωπικές του ιστορίες για να ανακουφίσει, να διδάξει, να θεραπεύσει και να εκπαιδεύσει. Ήταν με το μοναδικό του τρόπο, με νοιάξιμο και το ιδιαίτερο του ταλέντο στο χτίσιμο σχέσεων, πάντα με αυτοπεποίθηση, περιέργεια, γνησιότητα και ενέργεια, παρων.
-
«Πέτρος Πολυχρόνης: Το βίωμα, το νόημα και η σχέση. Μια παρακαταθήκη για τη θεραπεία και την εκπαίδευση» του Hans Christian Michaelsen
O Hans Christian Michaelsen, ομότιμος καθηγητής στο VID Specialized University της Νορβηγίας, ψυχοθεραπευτής και πρόεδρος της EFTA-NFTO μιλάει για...
