Την Πέμπτη, 2 Μαρτίου του 2023, μια μέρα γεμάτη γεγονότα και συναισθήματα, το πρώτο έτος του σεμιναρίου «Διαμορφώνοντας Συστημική Προσέγγιση» συναντήθηκε – όπως κάθε εβδομάδα – και μοιράστηκε, διεργάστηκε, δούλεψε μιλώντας για την πολυπλοκότητα, την αποσταθεροποίηση και την ανάδυση. Η ομάδα των εκπαιδευόμενων θέλησε να μοιραστεί με την κοινότητα του ΑΚΜΑ, την κοινότητα συστημικών στοχαστών θεραπευτών/τριών, αλλά και με όσους /ες νιώθουν ότι τους/τις αφορά το στίγμα της όπως αυτό αναδύθηκε μέσα από το παρακάτω κείμενο:
“Σημασία έχει το μοίρασμα ακόμη και αν γίνεται μέσα από τη σιωπή… για να νιώσω ευγνώμων ότι κάτι θα αλλάξουμε μαζί μια ημέρα.
Γιατί αλληλοεπιδρούμε; Για να νιώθουμε ασφάλεια. Αλληλοεπιδρούμε για να βγάλουμε νόημα και να συνδέσει ο καθένας/μια τις κουκίδες του.
Με τι πρόθεση αλληλοεπιδρούμε; Με την πρόθεση να μοιραστούμε, να νιώσουμε, να μάθουμε και να μετακινηθούμε…
Η μετακίνηση ενός τρένου, η μετακίνηση για να έρθουμε σήμερα εδώ, η μετακίνηση μέσα μου… Ο Θάνατος….Κάτι που τελειώνει, κάτι που αλλάζει, κάτι που χάνεται για πάντα. Κάποια/ος που ήμουν, αλλά δεν είμαι πια. Κάποια/ος που κάποτε ήμουν, αλλά πια δεν μπορώ να αναγνωρίσω. Δεν μπορώ να τα αναγνωρίσω όλα, γιατί θα εξαντληθώ στη διαδικασία…Είναι ωραίο να υπάρχει χώρος ανεπεξέργαστος και είναι και ωραίο να σου κάνουν χώρο όταν δεν το ζητάς.
Άραγε τελείωσε όπως έπρεπε η ιστορία;”
