Η ατομική συστημική θεραπεία στην ουσία της δεν βλέπει προβληματικά άτομα, αλλά προβληματικές σχέσεις μεταξύ τους στις ομάδες, στις οποίες ζουν. Άρα δεν παραγνωρίζει τις γραμμικές σχέσεις ανάμεσα σε «παθογόνα» αίτια στο συγκεκριμένο άτομο, δηλαδή τον «ασθενή», αλλά τις ολοκληρώνει με μία πληρέστερη κατανόηση του πλαισίου των αμφίδρομων αλληλεπιδράσεων, στο οποίο οι παραπάνω σχέσεις αναπτύσσονται.